اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه

مقدمه و هدف: پدیده طلاق در جامعه ما رو به فزونی است و گاه، آسیب هایی جبران ناپذیر مانند احساس تنهایی و افسردگی در زنان مطلقه ایجادمی کند؛ ازاین رو، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهرستان شاهرود انجام گرفت. مواد و روش ها: طرح این پژوهش از نوع آزمایشی با روش پیش آزمون – پس آزمون با یک گروه کنترل بود. از میان 90 نفر خانم مطلقه مددجوی کمیته امداد شهر شاهرود که براساس معیارهای سنی، تعداد فرزندان و تحصیلات، همتا شده بودند، تعداد 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش قرارداده شدند. روی افراد گروه آزمایش ده جلسه آموزش مهارت های ارتباطی اجرا شد و سپس از دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون گرفته شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه های افسردگی، احساس تنهایی و سنجش مهارت های ارتباطی استفاده و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره انجام شد. نتایج: نتایج نشان دادند که آموزش مهارت های زندگی در کاهش افسردگی مؤثر است ولی تأثیری معنادار بر احساس تنهایی ندارد؛ همچنین آموزش مهارت های ارتباطی بر بهبود توانایی ارتباط غیررکلامی و مهارت ارتباطی زنان مطلقه نیز مؤثر بوده است. در مرحله پیگیری با کنترل اثر پیش آزمون، دو گروه در متغیر افسردگی و خرده مقیاس های مهارت شنیداری، ارتباط غیرکلامی و ارتباط، تفاوتی معنادار نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، این طور نتیجه گرفته شد که آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس افسردگی، ارتباط غیرکلامی و بهبود مهارت ارتباط زنان مطلقه تاثیرگذار است.